Kolor ludzkiej skóry różni się znacznie na całej kuli ziemskiej. Wśród Afrykanów, australijskich Aborygenów, Melanezyjczyków i północnych Europejczyków kolor skóry może wahać się od ciemnobrązowego do żółtawo-różowego. Żadna osoba nie ma prawdziwie czarnej lub białej skóry. Nikt też nie ma prawdziwie czerwonej lub żółtej skóry.
Ewolucja koloru skóry człowieka
Aby lepiej zrozumieć kolor skóry człowieka, naukowcy powinni najpierw zrozumieć, jak on ewoluował. Genetyczne podstawy zmienności koloru skóry są złożone i ewoluowały przez długi okres czasu. Poprzednie badania wykazały, że genetyczna zmienność koloru skóry jest ściśle powiązana z warunkami środowiskowymi, takimi jak ekspozycja na promieniowanie UV, oraz wzorcami migracji. Niemniej jednak, nadal istnieją pewne tajemnice dotyczące ewolucji koloru skóry człowieka.
Genetyczne wąskie gardła odgrywają ważną rolę w doborze naturalnym. Po raz pierwszy zwrócili na nie uwagę Henn i współpracownicy, którzy stwierdzili, że wąskie gardła miały głęboki wpływ na ewolucję pigmentacji ludzkiej skóry. Te wąskie gardła zwiększały liczbę wariantów genów, a ta pula była potęgowana z każdym kolejnym rozproszeniem.
Dominujący model ewolucyjny sugeruje, że pigmentacja w ludzkiej skórze rozwinęła się jako bariera ochronna przed UVR. W regionach równikowych fotoliza folianów pod wpływem promieniowania UV powodowała presję selekcyjną na ciemniejszą pigmentację skóry. Jednakże w bardziej północnych szerokościach geograficznych fotoliza UVR obniżyła poziom pigmentacji skóry i zwiększyła zapotrzebowanie na witaminę D. Wcześni ludzie wykazywali dwufazowy wzorzec koloru skóry: wykształcili ciemną skórę w Afryce i stopniowo tracili pigmentację, gdy rozproszyli się w regionach euroazjatyckich.
Czynniki regulujące pigmentację skóry
Istnieje wiele czynników transkrypcyjnych, które regulują pigmentację skóry. Czynniki te są ważne dla ewolucji człowieka i uważa się, że były niezbędne do rozjaśnienia ciemnej skóry przed migracją na północ. Genetyczne zróżnicowanie pigmentacji skóry jest jednym z głównych nierozwiązanych pytań w genetyce człowieka. Na szczęście, genetyka populacyjna zaczęła rzucać światło na to pytanie. Naukowcy są obecnie w stanie zidentyfikować wiele genów kandydujących, które przyczyniają się do pigmentacji skóry u ludzi.
Proces pigmentacji jest regulowany przez złożoną melanogenną sieć parakrynną. Sieć ta kontroluje przeżycie, proliferację i różnicowanie melanocytów. Kluczowym białkiem regulującym melanogenezę jest KITLG, które uruchamia szlak sygnalizacyjny Ras/MAPK. Mutacje w KITLG mogą również przyczyniać się do rozwoju patologicznego stanu zwanego rodzinną postępującą hiperpigmentacją. Choroba ta objawia się plamami typu café-au-lait i większymi hipopigmentowanymi plamami typu „liść jesionu”. Obszary z hiperpigmentacją mają normalny naskórek, silne hiperpigmentacyjne keratynocyty podstawne i melanofagi w górnej części skóry właściwej.
Zrozumienie złożonych interakcji pomiędzy cząsteczkami sygnalizacyjnymi jest kluczowe dla zrozumienia procesów zaangażowanych w pigmentację skóry. Wykorzystując perspektywę systemową, możemy uzyskać holistyczny pogląd na różne ścieżki i interakcje w tym procesie. Model systemowy pozwala nam również na zbadanie roli poszczególnych białek w prawidłowej pigmentacji skóry i w chorobach. Model jest również rozszerzalny, co oznacza, że może być rozbudowywany w miarę dostępności kolejnych danych.
Przyczyny bladości
Bladość jest spowodowana niedoborem czerwonych krwinek lub zmniejszonym dopływem krwi do skóry. Różni się ona od utraty pigmentu skóry zwanego melaniną. Spadek liczby czerwonych krwinek jest oznaką anemii, która sprawia, że krew nie zawiera wystarczającej ilości zdrowych czerwonych krwinek, czyli hemoglobiny. Większość przypadków anemii jest spowodowana niedoborem żelaza. Czasami jednak może być ona również spowodowana spadkiem ciśnienia krwi lub niedoborem witamin.
Bladość skóry nie wskazuje zazwyczaj na poważny problem medyczny, ale jeśli stan ten utrzymuje się, należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem. Ogólna bladość może pojawić się na każdej części ciała, ale najczęściej występuje na twarzy, wargach, wewnętrznej stronie ust i paznokciach. Miejscowa bladość może być trudniejsza do wykrycia i może być wykryta jedynie poprzez oglądanie wyściółki ust lub oka.
Anemia jest jedną z najczęstszych przyczyn bladości. Może być nagła, ostra lub przewlekła. Inne przyczyny to dziedziczne zaburzenia krwi, takie jak sierpowata lub talasemia, oraz inne warunki, w których organizm nie wytwarza wystarczającej ilości zdrowych komórek krwi.
Zabiegi
Wiele osób cierpi z powodu nierównego kolorytu skóry, który jest spowodowany nadmiarem melaniny, naturalnego pigmentu znajdującego się w naszej skórze. Barwnik ten chroni nas przed promieniowaniem ultrafioletowym i działa jako antyoksydant, ale gdy jest nadmiernie produkowany, powoduje powstawanie plam o nierównym kolorycie skóry. Jest to również związane z wyższym ryzykiem wystąpienia raka skóry. Na szczęście istnieją zabiegi, które mogą skorygować ten stan.
Peelingi chemiczne mogą pomóc w poprawieniu kolorytu skóry dzięki zastosowaniu wysoko stężonych kwasów. Kwasy te odnawiają naskórek, co może zmniejszyć hiperpigmentację. Mocniejsze peelingi mogą nawet przenikać do skóry właściwej, ale mogą wymagać dłuższego czasu regeneracji. Minusem jest to, że peelingi chemiczne mogą powodować oparzenia skóry i mogą mieć długotrwałe skutki uboczne, dlatego ważne jest, aby przed poddaniem się jednemu z tych zabiegów zastosować się do zaleceń lekarza.
Nierówny koloryt skóry może być spowodowany przez kilka różnych czynników, w tym ekspozycję na słońce, dietę lub chorobę. Mimo, że te przypadłości są fizycznie nieszkodliwe, mogą wpływać na pewność siebie i poczucie własnej wartości osoby, która na nie cierpi.
Podobne tematy
